Θεολογική Σχολή
"Ἡ κριτικὴ λειτουργία τοῦ ἀνθρώπου ϋπῆρξε (καὶ παραμένει) διαχρονική. Ἄτομα, κοινωνίες καὶ λαοὶ κρίνουν καὶ κρίνονται, ὥστε νὰ ἀποκτηθῆ σαφεστέρα είκόνα τους ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Εἶναι μακρὺς ὁ κατάλογος διασωθέντων ἔργων, περιγραφῆς καὶ κριτικῆς ἀναφορᾶς σὲ ἄλλους λαοὺς τῆς Ἀρχαιότητος, τῶν Μέσων Χρόνων καὶ τῶν Νεωτέρων, ὅπως τῶν χρόνων τῆς Ἑλληνικῆς Παλλιγενεσίας, ποὺ προηγοῦνται τῆς ἐποχῆς τοῦ Φριδερίκου Νίτσε , ἐμβριθοῦς κριτικοῦ τῆς θεωρίας καὶ τῆς πράξεως τῶν Εὐρωπαίων διὰ τὶς ἔναντι τῶν Ἑλλήνων θέσεις των.
Ἡ ἰδιαιτερότητα τοῦ Νίτσε ἔγκειται στὸ γεγονὸς αὐτὸς ἀναφέρεται αὐτοκριτικῶς καὶ εἰς τοὺς ἐπικριτὲς τῶν Ἑλλήνων τοῦ 19ου αἰῶνος. Ἕως τὀτε ὁ ὀνομαζόμενος Φιλελληνισμὸς θεωροῦσεν αὐτὸν ὡς ἄξιον θαυμασμοῦ καὶ μιμήσεως, χωρὶς νὰ ὑπονοεῖ τὸν σύγχρονον, τότε, ὑπόδουλον Ἕλληνα..."
Διαβάστε τὸ πλήρες κείμενο τῆς ὁμιλίας